Welkom op mijn website...

Van Oorlogsleed naar Moderne Waterweg:

De Brug van Vroenhoven

De geschiedenis van de bruggen over het Albertkanaal bij Vroenhoven leest als een kroniek van verandering, gedreven door oorlog en vooruitgang. Wat begon als een cruciale schakel in 1937, werd al snel een strategisch punt tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen terugtrekkende Duitse troepen de brug vernietigden om de opmars van de geallieerden te vertragen.

Na een snelle, tijdelijke oplossing in de vorm van een Baileybrug door de geallieerden, verrees in 1947 een solide betonnen boogbrug. Decennia later, in 2009, werd het tijdperk van die brug afgesloten om plaats te maken voor de toekomst van de binnenvaart.

Een Nieuw Tijdperk voor het Albertkanaal

De huidige tuibrug, een ontwerp van architect Laurent Ney, loste een langdurig probleem op: de 'flessenhals' bij de Stop van Ternaaien. Met een indrukwekkende overspanning van 195 meter en een breedte van 18,5 meter, faciliteert deze architectonisch vormgegeven brug nu een vlotte doorgang voor grotere schepen, wat essentieel is voor de moderne scheepvaart.

Bezoekerscentrum "Onder de Brug"

De brug van Vroenhoven is meer dan alleen infrastructuur. Aan de Vroenhovense zijde is een modern bezoekerscentrum gerealiseerd. Het centrum draagt de toepasselijke naam "Onder de Brug" en biedt bezoekers de kans om de architectuur en de impact van deze waterwegverbinding van dichtbij te beleven. Een fascinerende stop voor iedereen die geïnteresseerd is in fotografie en geschiedenis.

De geschiedenis van de Uelingsheide begint in 1884, toen de eerste monniken uit België zich vestigden op een boerderij in Tegelen. Wat begon als een 'overloop' van de abdij van Westmalle, groeide uit tot een zelfstandig klooster in 1933.

De monniken, levend volgens een contemplatieve monastieke traditie, voorzagen in hun levensonderhoud door de omliggende heide te ontginnen. De gemeenschap breidde hun activiteiten uit met de "Wijnstekerij Uelingsheide". Vanaf 1898 verhandelden ze miswijn en ontwikkelden ze eigen exclusieve kloosterlikeuren. Hun handel reikte al snel tot buiten de Nederlandse en Belgische grenzen. In de jaren twintig en dertig van de 20e eeuw werd het complex verder uitgebreid met een kloosterkapel (1928) en een gastenverblijf (1930), ontworpen door architect Frans Stoks en broeder Adelbertus Koevoet.

Een tegenslag trof het klooster tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een grote brand in 1943 verwoestte verschillende vleugels, de koestal en de graanschuur. Wonder boven wonder bleven de kapel en het gastenverblijf gespaard door een gunstige windrichting.

De herbouw na de oorlog vond plaats in een afwijkende bouwstijl. Het aantal monniken kende een duidelijke neergang na de piek in de vroege jaren vijftig (71 bewoners).

Na het Tweede Vaticaans Concilie en door de decennia heen nam het aantal bewoners gestaag af. In 2002 sloot het klooster officieel, met nog slechts zes monniken over. De zelfstandigheid eindigde op 17 oktober 2002. De laatste monniken verhuisden naar de zuidelijker gelegen Abdij Lilbosch.

Lange tijd liet ik de urbexlocatie 'Agnus Dei' links liggen. Berichten over brandschade, instortingsgevaar en het feit dat de locatie door talloze voorgangers 'platgefotografeerd' en in scène gezet was, hielden me tegen. Toch won mijn persoonlijke interesse in religieuze architectuur het uiteindelijk. De belofte van gebrandschilderde ramen en een bijzondere lichtinval trok me over de streep toen ik toevallig in de buurt was. Ter plekke werd de hype al snel bevestigd. Ik was niet de enige bezoeker in de ruïne. Sterker nog, ik ving een Duits accent op dat de plek "A nice lost place" noemde. Mijn persoonlijke ervaring viel echter tegen. De charme was ver te zoeken en ik besloot de locatie al snel weer te verlaten.

Braak van een afsluiting [B]:

De Belgische wet heeft nog een aparte strafbaarstelling opgenomen in het Strafwetboek voor de bescherming van afsluitingen.

Artikel 545 Strafwetboek [B]:

Wetsartikelen:

Woonstschennis, Huisvredebreuk, Kraken en Hausfriedensbruch⁣[B], [NL] en [D]:

Art. 439 (gewijzigd) Strafwetboek [B]:

Met gevangenisstraf van vijftien dagen tot twee jaar en met geldboete van zesentwintig [euro] tot driehonderd [euro] wordt gestraft hij die, zonder een bevel van de overheid en buiten de gevallen waarin de wet toelaat in de woning van bijzondere personen tegen hun wil binnen te treden, in een door een ander bewoond huis, appartement, kamer of verblijf, of in de aanhorigheden ervan hetzij binnendringt met behulp van bedreiging of geweld tegen personen, of door middel van braak, inklimming of valse sleutels, hetzij dit goed bezet, hetzij erin verblijft zonder toestemming van de bewoners. 

Art. 442/1 (nieuw) Strafwetboek [B]:

1. Met gevangenisstraf van acht dagen tot een maand en met geldboete van zesentwintig euro tot honderd euro of met een van die straffen alleen wordt gestraft hij die, zonder een bevel van de overheid hetzij zonder toestemming van een houder van een titel die of een recht dat toegang verschaft tot de betrokken plaats of gebruik van of verblijf in het betrokken goed toestaat en buiten de gevallen waarin de wet het toelaat, op eender welke manier andermans niet bewoonde huis, appartement, kamer of verblijf, of de aanhorigheden ervan of enige andere niet bewoonde ruimte of andermans roerend goed dat al dan niet als verblijf kan dienen, hetzij binnendringt, hetzij bezet, hetzij erin verblijft zonder zelf houder te zijn van voormelde titel of recht.
2. Met gevangenisstraf van acht dagen tot een jaar en met geldboete van zesentwintig euro tot tweehonderd euro of met een van die straffen alleen, wordt gestraft hij die binnen de vastgestelde termijn geen gevolg geeft aan het bevel tot ontruiming bedoeld in artikel 12,
3. § 1, van de wet van 18 oktober 2017 betreffende het onrechtmatig binnendringen in, bezetten van of verblijven in andermans goed of aan de uithuiszetting bedoeld in artikel 1344decies van het Gerechtelijk Wetboek. § 3. Het in paragraaf 1 bedoelde misdrijf kan alleen worden vervolgd op klacht van een persoon die houder is van een titel of een recht op het betrokken goed.

Hier zien we een belangrijk verschil met artikel 138a van de Nederlandse wet. In de Nederlandse wet moet je veroordeeld worden voor kraken. De vraag is of daar een rechtbank in meegaat als de poging tot diefstal d.m.v. braak niet bewezen kan worden. 
In België wordt in het nieuwe artikel 442/1 Strafwetboek enkel gesproken over de onrechtmatigheid van een verblijf in een locatie!